высо́чвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да высочваць.
высо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да высачыць.
вы́спа, ‑ы, ж.
Невялікі востраў, часцей пясчаны. Пасярод ракі цягнецца прадаўгаватая пясчаная выспа. В. Вольскі. [Бранавіцкі:] — Сярод гэтых лясоў сустракаюцца выспы, абкружаныя балотамі. Чарнышэвіч.
вы́спаведацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
1. У веруючых хрысціян — пабыць на споведзі; пакаяцца ў грахах.
2. перан. Разм. Расказаць шчыра пра што‑н.; прызнацца, пакаяцца ў чым‑н. Каму, каму, а Бачурку нават выспавядацца мог Сашка. Гроднеў.
вы́спаведаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
1. Справіць абрад споведзі.
2. перан. Разм. Прабраць каго‑н. за што‑н.
вы́спацца, ‑сплюся, ‑спішся, ‑спіцца; зак.
Сплючы, адпачыць. Выспацца да ўсходу сонца. Добра выспацца. // Паспаць уволю; адаспацца. Была нядзеля, тэрміновай работы не было, і.. [Маша] вырашыла выспацца за ўсе тры начы. Шамякін.
вы́спаць, ‑сплю, ‑спіш, ‑спіць; зак.
Разм. Праспаць які‑н. час. [Цётка Гарпіна:] — Такую ноч нават цяжка выспаць, не тое, што выседзець, не звёўшы вока. Сабаленка.
вы́спелены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выспеліць.
вы́спеліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Даць магчымасць паспець. Выспеліць памідоры на сонцы.
вы́спелы, ‑ая, ‑ае.
Які добра выспеў. Выспелы гарбуз.