высокаўрадлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Які забяспечвае высокі ўраджай. Высокаўрадлівыя землі.
высокачасто́тны, ‑ая, ‑ае.
Які адносіцца да токаў высокай частаты. Высокачастотны генератар. Высокачастотны нагрэў.
высокашано́ўны, ‑ая, ‑ае (звычайна ў звароце да каго‑н.).
Які заслугоўвае вялікай пашаны; высокапаважаны.
высокашыро́тны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да высокіх шырот, знаходзіцца ў высокіх шыротах.
высо́кі, ‑ая, ‑ае.
1. Вялікі, працяглы знізу ўверх; проціл. нізкі. Высокі дом. □ На парозе паказаўся высокі стары ў цёмнай кашулі,.. з люлькаю ў зубах. Якімовіч. Велізарны, высокі, ясна асветлены зал быў перапоўнены. Самуйлёнак. Над намі шушукаюцца высокія гордыя хвоі. Бядуля. // Які знаходзіцца на значная вышыні над узроўнем мора. Высокая мясцовасць. Высокія горы.
2. Значна большы за сярэднюю норму. Высокія тэмпы развіцця. Высокі ўраджай. Высокая тэмпература. □ Напярэдадні майскага свята механічны цэх.. узяў самыя высокія абавязацельствы. Шыцік.
3. Добры па якасці; выдатны. Высокае майстэрства. Высокая культура. Высокая тэхніка.
4. Выдатны па свайму значэнню, вельмі важны; пачэсны, шаноўны. Высокая ўзнагарода, пасада. Высокі гонар. Высокі госць.
5. Поўны глыбокага значэння, незвычайны па свайму зместу. Высокія ідэі. Высокая мэта. □ Напоўнены сэрцы Пачуццём высокім; Нас гордасць шугае Патокам глыбокім. Колас.
6. Вытанчаны, рафінаваны. Высокае мастацтва. Высокая культура.
7. Тонкі, рэзкі (пра гукі). Высокі голас. Высокая нота. □ З дынаміка пачуліся перарывістыя гукі: то высокія, то нізкія. Шыцік. З кузні ляцеў звон сухі, высокі. Пташнікаў.
•••
Высокі стыль — стыль, уласцівы ўрачыстай паэзіі, прозе.
Высокія шыроты — шыроты, далёкія ад экватара, блізкія да полюсаў.
Птушка высокага палёту гл. птушка.
высо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. высоўваць — высунуць.
высо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да высунуцца.
2. Зал. да высоўваць.
высо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да высунуць.
высо́ўны, ‑ая, ‑ае.
Прыстасаваны для высоўвання. Высоўная скрынка.
высо́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. высочваць — высачыць.