Verbum

дагаво́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад дагаварыць.

дагаво́рвацца і дагава́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да дагаварыцца.

дагаво́рваць і дагава́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дагаварыць.

дагаво́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дагавору; абумоўлены дагаворам. Дагаворная грамата. На дагаворных пачатках. Дагаворныя бакі.

дагадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго-што.

Выгадаваць да якога‑н. узросту. Дагадаваць дзяцей да сталага ўзросту.

дагада́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Тое, што і здагадацца. Да дзедавых вушэй далятаюць асобныя словы і часткі сказаў, але і па іх можна дагадацца, аб чым ідзе гутарка. Колас.

дага́двацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да дагадацца.

дагаджа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дагаджаць — дагадзіць.

дагаджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дагадзіць.

дагадзі́ць, ‑гаджу, ‑годзіш, ‑годзіць; зак., каму-чаму.

Задаволіць каго‑н., зрабіўшы яму што‑н. прыемнае, патрэбнае і пад.; уладзіць (у 2 знач.). Жанчына з боку наглядала за сваім госцем, шчаслівая, што яму абед спадабаўся; яна была рада, што дагадзіла такому госцю. Гурскі.