Verbum

вы́смаглы, ‑ая, ‑ае.

Які страціў вільгаць, высах ад гарачыні. Высмаглае поле.

вы́смагнуць, ‑не; пр. высмаг, ‑гла; зак.

Страціць вялікую колькасць вільгаці, вады (ад гарачыні). Высмагла глеба.

вы́смажаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад высмажыць.

высма́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высмажваць — высмажыць.

высма́жвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да высмажыцца.

2. Зал. да высмажваць.

высма́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да высмажыць.

вы́смажыцца, ‑жыцца; зак.

Добра ўсмажыцца; выскварыцца.

вы́смажыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Добра ўсмажыць; выскварыць. Высмажыць сала.

вы́смактаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад высмактаць.

вы́смактаць, ‑кчу, ‑кчаш, ‑кча; зак., што.

Смокчучы, выцягнуць якую‑н. вадкасць, вільгаць і пад.; выссаць. Высмактаць сок з яблыка. // Разм. Выцягнуць якую‑н. вадкасць помпай або якім‑н. іншым прыстасаваннем. Агонь высмактаў газу з лямпы. // Разм. Прагна выпіць усё. [Настуля:] — Сам гарэлку высмактаў, а чалавека частаваць няма чым. Чарнышэвіч.

•••

Высмактаць (усе, апошнія) сокі (кроў, сілы) з каго-чаго — знясіліць, замарыць.

Высмактаць з пальца — тое, што і выссаць з пальца (гл. выссаць).