выпадко́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які з’явіўся, узнік выпадкова, нечакана; непрадугледжаны. Выпадковы спадарожнік. Выпадковы госць.
2. Які адбываецца ад выпадку да выпадку, не заўсёды. Выпадковыя наведванні. Выпадковыя заработкі.
3. Не агавораны пэўнымі правіламі, патрабаваннямі. Выпадковы рэпертуар. Выпадковыя назіранні. // Пра чалавека, які займае якое‑н. месца беспадстаўна.
4. Не абумоўлены непасрэднай прычынай. Выпадковы поспех.
5. Учынены без намеру. [Ягупла].. сказаў у прысутнасці прафесара лішняе і хацеў цяпер, каб словы ягоныя прафесар прыняў як выпадковыя. Галавач.
вы́паены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выпаіць.
вы́пазаваць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., што.
Разм. Выстругаць паз.
вы́паіць, ‑паю, ‑паіш, ‑паіць; зак., каго.
Кормячы малаком, пойлам, узгадаваць. Выпаіць цяля.
выпа́йвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да выпайваць.
выпа́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выпаіць.
вы́пакладаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выпакладаць.
вы́пакладаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Разм. Кастрыраваць, вылегчаць. Выпакладаць жарабца.
вы́пакутаваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выпакутаваць.
вы́пакутаваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.
1. Перанесці многа пакут, гора. Хоць многа.. [Блецька] выпакутаваў і высумаваў, але ўсё мінулася, ён дасягнуў свайго. Чорны.
2. што. Дамагчыся чаго‑н. у пакутах.