вы́жаць 1, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; пр. выжаў, ‑жала; заг. выжні; зак., што.
Зжаць на якой‑н. плошчы што‑н. Выжаць лаву жыта. □ Кожнай [жанчыне] хочацца не паддацца, выжаць як мага больш. Васілевіч. // Пражаць. Выжаць сярпамі праходы для жняяркі.
вы́жаць 2, ‑жму, ‑жмеш, ‑жме; пр. выжаў, ‑жала; заг. выжмі; зак., што.
Падняць паступова штангу, гіру і пад. ад грудзей уверх.
вы́жлуктаць, ‑кчу, ‑кціш, ‑кціць; зак., што.
Разм. Тое, што і выжлукціць (у 2 знач.).
вы́жлукціцца, ‑ціцца; зак.
Выварыцца ў жлукце (пра бялізну).
вы́жлукціць, ‑кчу, ‑кціш, ‑кціць; зак., што.
1. Выварыць у жлукце. Выжлукціць бялізну.
2. перан. Разм. Выпіць вялікую колькасць чаго‑н. Выжлукціць збан малака. □ — Калі мы .. вынеслі ёй [карове] цабэрак і яна выжлукціла яго да дна, нашай радасці не было канца. Лось.
выжлу́кчвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выжлукціцца.
2. Зал. да выжлукчваць.
выжлу́кчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выжлукціць.
выжля́тнік, ‑а, м.
1. Той, хто загадвае гончымі сабакамі на паляванні. Колькі выжлятнікаў і загоншчыкаў затапталі .. [панскія] жарабцы ў час паляванняў! Якімовіч.
2. Тое, што і выжал. Мы ненавідзелі той хутар,.. І брэх выжлятнікаў прыкутых. Панчанка.
выжыва́льнасць, ‑і, ж.
Кніжн. Ступень выжывання. Выжывальнасць патомства.
выжыва́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выжываць 1 — выжыць 1.
выжыва́нне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. выжываць 2 — выжыць 2.