вы́плюхацца, ‑аецца; зак.
Разм. Плюхаючыся, выліцца.
вы́плюхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Плюхаючы, выліць што‑н. Выплюхаць ваду з бочкі. // Зрасходаваць, выкарыстаць.
выплю́хвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выплюхацца.
2. Зал. да выплюхваць.
выплю́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выплюхаць і выплюхнуць.
вы́плюхнуцца, ‑нецца; зак.
Разм. Выліцца цераз край пры штуршках. Вада выплюхнулася з цэбра.
вы́плюхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.
Разм. Выліць з размаху. Выплюхнуць ваду з вядра. // перан. Выказаць адным разам усю злосць, гнеў і пад. Дагэтуль спакойны, стрымана-моцны, пан быў у ярасці, быццам адразу хацеў выплюхнуць свой гнеў. Караткевіч.
выплята́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выплесціся.
2. Зал. да выплятаць.
выплята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выплесці.
вы́пнуты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выпнуць.
вы́пнуцца, ‑пнуся, ‑пнешся, ‑пнецца; зак.
Разм. Выдацца, высунуцца ўперад; набухнуць. На сухой жылістай шыі выпнуліся сінія вены. Сачанка.