Verbum

выкліко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для выклікаў. Выкліковая кнопка.

выкліна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выклясці.

вы́клініцца, ‑ніцца; зак.

Спец. Танчэючы, звужаючыся, сысці на клін і знікнуць (пра пласты горных парод).

выклі́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкліньвацца — выклініцца.

выклі́ньвацца, ‑аецца.

Незак. да выклініцца.

выклі́чнік, ‑а, м.

Нязменная часціна мовы, якая служыць для выказвання пачуццяў і валявых пабуджэнняў, напрыклад: ах, ох, ура, гэй і інш. Выклічнік «ой».

выклі́чнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выклічніка. Выклічнікавы безасабовы сказ.

вы́клюнуцца, ‑нецца; зак. і аднакр.

Разм. Прарасці; вылупіцца, прабіўшы знешняе покрыва (пра расліны, птушанят). [Старшыня:] — Пажоўкла твая плантацыя. Хваравітая твая кукуруза... Цяжка ёй было выклюнуцца з халоднай зямлі, цяжка. Бялевіч. — Не! Не! Жывая, я ў рукі браў яе [птушку], — адказаў мужчына, — пад ёю чатыры маленечкія рабенькія яечкі. Мабыць, хутка выклюнуцца птушаняткі. Сабаленка.

выключа́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне для выключэння і ўключэння электрычнага току. Выключальнік настольнай лямпы.

выключа́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для выключэння чаго‑н. Выключальны ключ.