вы́валіць 1, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.
1. Пераварочваючы, прымусіць выпасці, упасці. Вываліць седакоў з саней.
2. што. Разм. Выйсці, выехаць натоўпам. Тры суседнія вёскі: Некрашы, Баркі і Міцькі, як згаварыўшыся, вывалілі ў лес. Лобан.
3. што. Вылажыць, высылаць што‑н. адкуль‑н. Вываліць на стол усё, што было ў кішэнях. // перан. Расказаць пра што‑н. з усімі падрабязнасцямі.
4. што. Разм. Высунуць. Вываліць язык.
вы́валіць 2, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Зрабіць шляхам валення (пра сукно).
выва́львацца 1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да вываліцца 1.
2. Зал. да вывальваць 1 (гл. вываліць у 3 знач.).
выва́львацца 2, ‑аецца; незак.
1. Незак. да вываліцца 2.
2. Зал. да вывальваць 2.
выва́льваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вываліць 1.
выва́льваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вываліць 2.
вы́ванджаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вывандзіць.
вы́вандзіцца, ‑дзіцца; зак.
Стаць вэнджаным.
вы́вандзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.
Зрабіць вэнджаным. Вывандзіць каўбасы.
вы́ванітаваць, ‑туе; безас. зак.
Разм. Пра рвоту; вырваць. Яго выванітавала.
вы́варажыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.
Разм. Варожачы, прадказаць што‑н. — Але ж ты, бабка, нешта вельмі доўга варажыла, — заўважыў Лабановіч.. — Бо я хацела як найлепей вываражыць для вас. Колас.
вы́вараны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выварыць.
вы́варат, ‑у, М ‑раце, м.
1. Унутраны, левы бок. Выварат аднабаковага трыкатажу.
2. Спец. Становішча, пры якім органы ці іх часткі вывернуты ўнутраным бокам наверх.
3. Тое, што і выварацень. Лес глушэў болей і болей. Часцей пападаліся забалочаныя нізіны, заваленыя вываратамі і гнілымі калодамі. Колас.