вы́пыліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Ачысціць ад пылу, трасучы, выбіваючы. Выпыліць адзенне. □ [Люба] падняла з ложка сяннік, вынесла на двор і выпыліла яго. Чорны.
выпы́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выпыліць.
вы́пырскацца, ‑аецца; зак.
Разм. Выліцца, зрасходавацца пырсканнем.
вы́пырскаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Выліць, зрасходаваць вадкасць, пырскаючы. Выпырскаць флакон адэкалону.
выпы́рсквацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выпырскацца і выпырснуцца.
2. Зал. да выпырскваць.
выпы́рскваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выпырскаць і выпырснуць.
вы́пырснуцца, ‑нецца; зак. і аднакр.
1. Пырснуўшы, выліцца.
2. перан. Тое, што і выпырснуць (у 3 знач.). Была тая пара года, калі на дрэвах палопаліся пупышкі і выпырснулася свежая, яшчэ кволая зеляніна вясны. Сабаленка.
вы́пырснуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр., што.
1. Пырснуўшы, выліцца.
2. перан. Імгненна распаўсюдзіць што‑н. дробнымі часцінкамі (аб прамянях, іскрах і пад.). Сонца выпырснула першыя прамені.
3. перан. Імгненна вылезці, выскачыць, з’явіцца. [Жарнавіч] спыніўся і задумаўся, гледзячы праз акуляры ў даль хмызоў, на якіх выпырснулі маладыя.. зялёныя лісточкі. Пестрак.
выпы́рхваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выпырхнуць.
вы́пырхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Раптоўна ўзляцець, вылецець адкуль‑н. // перан. Разм. Пакінуць што‑н., пераехаўшы ў другое месца. Міналі гады, і неяк непрыкметна выпырхнуў з бацькоўскага гнязда Максім. Даніленка.