Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

выпла́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выплакаць.

вы́плат, ‑у, М ‑плаце, м.

У выразе: Узяць (купіць) на выплат гл. узяць.

вы́плата, ‑ы, ДМ ‑плаце, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выплачваць — выплаціць.

выплатны́, ‑ая, ‑ое.

Які праводзіць, робіць выплату. Выплатны пункт. // Прызначаны для выплаты. Каса была маленькая: выплатное акенца, столік каля яго. Скрыган.

вы́плаўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выплаўляць — вымавіць.

2. Тое, што выплаўлена, атрымана ў выніку плаўкі. Сутачная выплаўка чыгуну.

вы́плаўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выплавіць.

выплаўля́цца, ‑яецца; незак.

1. Незак. да выплавіцца.

2. Зал. да выплаўляць.

выплаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да выплавіць.

вы́плаціць, ‑плачу, ‑плаціш, ‑плаціць; зак., што.

1. Выдаць плату. Выплаціць ганарар, пенсію.

2. Разлічыцца з даўгамі, абавязацельствамі і пад. часткамі ці поўнасцю; заплаціць. Выплаціць падаткі, пазыку.

вы́плачаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выплаціць.