вы́мчацца, ‑мчуся, ‑мчышся, ‑мчыцца; зак.
Імкліва выехаць, выбегчы, вылецець. З-за рога ратушы вымчалася конная паліцыя. Чорны.
вы́мчаць, ‑мчу, ‑мчыш, ‑мчыць; зак.
Імкліва вынесці, вывезці адкуль‑н. [Камісар:] — Не ведаў страху наш атрад: З любой засады — вымчаць коні. Глебка.
вымыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. вымываць — вымыць (у 2 знач.).
вымыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да вымыцца.
2. Зал. да вымываць (гл. вымыць у 2 знач.).
вымыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вымыць.
вы́мысел, ‑слу, м.
Тое, што створана фантазіяй, уяўленнем. Казачны вымысел. Аўтарскі вымысел. □ Працуючы з маладымі аўтарамі, трэба ставіць перад імі пытанне фантазіі, мастацкага вымыслу. Чорны. Хочаш узлятаць — мацней апірайся на зямлю. Толькі не дазваляй ёй спутваць крылле вымыслу. Лужанін. // Тое, што супярэчыць рэчаіснасць выдумка; хлусня. Вымысел варожых элементаў.
вы́мыты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вымыць.
вы́мыцца, ‑мыюся, ‑мыешся, ‑мыецца; зак.
Змыць з сябе пыл, бруд; памыцца. Вымыцца ў лазні.
вы́мыць, ‑мыю, ‑мыеш, ‑мые; зак., каго-што.
1. Мыючы, зрабіць чыстым. Вымыць хворага. Вымыць падлогу, кашулю.
2. Вынесці, вылучыць што‑н. цякучаю вадою. У .. яме, аднак, той чорнай скрынкі не знайшлі. Пэўна, вадой вымыла і пагнала па плыні. Паўлаў. // Размыўшы вадою зямлю, утварыць паглыбленне. Паводка вымыла роў. На павароце рака вымыла глыбокія ямы.
вы́мя, ‑мя, ‑мю, ‑мя, ‑мем, ‑мі; мн. вымі, ‑мяў, ‑мям, ‑мі, ‑мямі, ‑мях; н.
Орган з малочнымі залозамі і саскамі ў млекакормячых жывёл, у якім утвараецца малако. Як заўсёды, каровы неслі свае цяжкія, налітыя малаком, вымі, рыкалі каля двароў. Шамякін.