дакументава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. дакументаваць.
дакументава́цца, ‑туецца; незак.
Зал. да дакументаваць.
дакументава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.
Абгрунтавана (абгрунтоўваць) дакументамі.
дакументалі́зм, ‑у, м.
Выкарыстанне ў творах мастацтва рэальных фактаў, падзей.
дакументалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Пісьменнік, мастак, які працуе над дакументальнымі творамі.
дакументалі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.
Сукупнасць дакументальных твораў мастацтва. Дакументалістыка ў нас займае добрую долю ў кніжнай прадукцыі, што выпускаецца выдавецтвамі. «Полымя».
дакумента́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць дакументальнага. Дакументальнасць твора.
дакумента́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дакумента, з’яўляецца дакументам. Дакументальны матэрыял. Дакументальнае афармленне справы. // Заснаваны на дакументах, сапраўдных жыццёвых фактах. Дакументальная аповесць. Дакументальны фільм. □ «Белазерскі дзённік» — твор дакументальны. Я захоўваю сапраўдныя прозвішчы герояў, і, як у коокным дакументальным творы, усе падзеі тут адпавядаюць сапраўднасці. Дадзіёмаў. // Уласцівы дакументу; такі, як у дакуменце. Дакументальная дакладнасць.
дакумента́цыя, ‑і, ж.
1. Абгрунтаванне чаго‑н. пры дапамозе дакументаў; дакументаванне. Падрабязная дакументацыя.
2. зб. Дакументы. Тэхнічная дакументацыя. Грашовая дакументацыя. □ Сам галоўбух ледзьве выблытаўся з гэтай гісторыі і пасля яе адразу даў дазвол завесці ў касе новы парадак афармлення дакументацыі. Скрыган.
дакуме́нцік, ‑а, м.
Разм. фам. Памянш.-ласк. і зніж. да дакумент. Кастусь быў старшым радыстам: усе сакрэтныя шыфры знаходзіліся ў яго. А з такімі дакуменцікамі, вядома, не разгуляешся, бо за іх адказваеш галавой. Ваданосаў.