Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
аеёіоуыэя’
абвгдежзійклмнпрстфхцчшя.

вышэйпрыве́дзены, ‑ая, ‑ае.

Адзначаны раней.

вышэйска́заны, ‑ая, ‑ае.

Памянёны, сказаны раней.

вышэйстая́чы, ‑ая, ‑ае.

Больш высокі ў адміністрацыйных адносінах. Вышэйстаячая ўстанова.

вышэ́йшы, ‑ая, ‑ае.

1. Выш. ст. да прым. высокі (у 1–3 знач.).

2. Галоўны, кіруючы. Вышэйшы суд. Вышэйшыя органы ўлады.

3. Самы высокі па ступені развіцця. Вышэйшы жывёльны свет. Вышэйшыя грыбы. Вышэйшая нервовая дзейнасць.

4. Наступны за сярэднім (у сістэме асветы). Вышэйшая адукацыя. Вышэйшая навучальная ўстанова.

•••

Вышэйшая ступень параўнання гл. ступень.