Verbum

выно́сісты, ‑ая, ‑ае.

З прамым гладкім і высокім ствалом; гонкі. У сутонлівай каламуце выносістыя хвоі гойдалі шумлівае верхавінне. Чорны.

выно́сіцца, ‑ношуся, ‑носішся, ‑носіцца; незак.

1. Незак. да вынесціся.

2. Выбірацца адкуль‑н., выносячы рэчы. Выносіцца з хаты.

3. Зал. да выносіць.

выно́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць.

Незак. да вынесці.

•••

Выносіць смецце з дому (хаты) — рабіць вядомым тое, чаго не павінны ведаць іншыя. [Гарлахвацкі:] Спадзяюся, што смецця з хаты выносіць вы не будзеце, каб гэта не лягло бруднай плямай на нашу ўстанову. Крапіва.

выно́слівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць вынослівага; стойкасць, загартаванасць.

выно́слівы, ‑ая, ‑ае.

Які можа многае перанесці; стойкі, загартаваны. Вынослівы конь. Вынослівы спартсмен. □ Рос .. [Быстроў] дужым, вынослівым і ўпэўненым у сабе. Мележ.

выно́сны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і выносісты. На высокай гары маячаць старыя выносныя сосны. Пестрак.

выно́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выношваць — вынасіць (у 2, 3 і 5 знач.).

выно́швацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да вынасіцца.

2. Зал. да выношваць.

выно́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вынасіць (у 2, 3 і 5 знач.).

выныра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вынырнуць.