Verbum

дату́шваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датушыць ​¹.

дату́шваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да датушыць ​².

датушы́ць ​¹, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Канчаткова патушыць. Датушыць пажар.

датушы́ць ​², ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Канчаткова стушыць. Датушыць бульбу.

датча́не, ‑чан; адз. датчанін, ‑а, м.; датчанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. датчанкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Даніі.

датча́нін,

гл. датчане.

датча́нка,

гл. датчане.

да́тчык, ‑а, м.

Прыстасаванне ў аўтаматычнай або тэлемеханічнай канструкцыі, якое прымае, пераўтварае і перадае інфармацыю кантрольна-вымяральнаму ці каманднаму прыбору. Цеплавыя датчыкі паведамілі, што за бартом плюс шэсцьдзесят па Цэльсію. Шыцік.

датыка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для дотыку, абмацвання. Датыкальныя органы.

датыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. датыкацца ​¹ (у 1 знач.) — даткнуцца.

датыка́цца ​¹, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да даткнуцца.

2. Даходзіць да чаго‑н., размяшчацца ўшчыльную з чым‑н. Рама датыкаецца да вушака.

датыка́цца ​², ‑аецца; незак.

Зал. да датыкаць.

датыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даткаць.