датрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Вытрываць да канца; пратрываць да якога‑н. тэрміну. Ці ўсе адолеюць страх? Каму суджана будзе датрываць да канца? Быкаў. — Ох, час быў... — не датрывала з маўчанкай сваёй раптам баба. Шынклер.
датрыма́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Пратрымацца, вытрымаць што‑н. да якога‑н. тэрміну. Датрымацца да прыходу падмацавання.
датрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Пратрымаць да якога‑н. часу. Датрымаць у сябе бібліятэчную кнігу да канца года.
2. Разм. Стрымаць (абяцанне, слова і пад.). — Урэшце, усё-такі твая праўда: ты не датрымаў свайго правіла, зачапіў Ганну Карлаўну. Колас.
датры́млівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да датрымацца.
2. Зал. да датрымліваць.
датры́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да датрымаць.
датрэ́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да датрапаць.
датрэ́сці, ‑трасу, ‑трасеш, ‑трасе; ‑трасём, ‑трасяце; зак., што.
Скончыць трэсці, вытрасаць, атрасаць што‑н. Датрэсці палавікі.
дату́ль, прысл.
1. Да таго месца. Дайшоў датуль, дзе дарога зварочвае ўбок.
2. Да таго часу. Думала ўжо дзеўкай векаваць, і з думкай гэтай крыху лягчэй было датуль, пакуль у хаце спачувалі. Брыль. [Партызаны] прабеглі паўз Тураўца і Кавалевіча, запоўніўшы пустую датуль высеку. Мележ.
дату́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Дайсці да якога‑н. месца. Чубар датупаў да апошняга размежавальнага капца, глянуў на далёкую дарогу. Чыгрынаў.
дату́шаны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад датушыць 1.
дату́шаны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад датушыць 2.