Verbum

даве́дачны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для выдачы даведак. Даведачнае бюро. Даведачны аддзел.

2. Які змяшчае ў сабе даведкі. Даведачная літаратура.

даве́двацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да даведацца.

даве́дзены ​¹, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад давесці ​¹.

даве́дзены ​², ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад давесці ​².

даве́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Звесткі аб чым‑н., дадзеныя ці атрыманыя ў адказ на запытанне. Атрымаць даведку па тэлефоне.

2. Дакумент з такімі звесткамі. Напісаць даведку. □ Дакументаў цэлы пук: розныя квіткі, даведкі. Жычка.

даве́днік, ‑а, м.

Кніга з кароткімі і дакладнымі звесткамі аб чым-небудзь. Архіўны даведнік. Бібліяграфічны даведнік.

даве́зены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад давезці.

даве́зці, ‑вязу, ‑вязеш, ‑вязе; ‑вязём, ‑везяце; пр. давёз, ‑везла; зак., каго-што.

1. Везучы, даставіць да якога‑н. месца. Камандзір.. сам стаяў на паравозе. Як мага ён стараўся хутчэй давезці часць да месца. Чорны.

2. і чаго. Разм. Прывезці тое, чаго не хапала дзе‑н. Давезці матэрыялы на будаўніцтва.

даве́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да давейваць.

даве́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да давеяць.

даве́ку, прысл.

Да канца жыцця; заўсёды. Я — вам любоў даю ў павадыры: Нясіце ў чысціні яе давеку, Нясіце заўтрашняму чалавеку яе крылатасць і яе дары. Гаўрусёў. Маленькі сабачка давеку шчаня. Прыказка.