вы́дых, ‑у, м.
Разавае выштурхванне паветра з лёгкіх пры выдыханні; проціл. удых.
выдыха́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да выдыху, выдыхання. Выдыхальны рух грудной клеткі. // Які служыць, прызначаны для выдыхання. Выдыхальны клапан.
выдыха́нне 1, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдыхаць 1 — выдыхнуць.
2. Тое, што і выдых.
выдыха́нне 2, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдыхаць 2 — выдахнуць.
выдыха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да выдыхнуцца.
вы́дыхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Акрыяць, паправіцца. На згоне зімы летась вось так аб’язджаў жарабка, скінуўся, дык цэлы месяц пракачаўся ў пасцелі, ледзь выдыхаў. Ляўданскі. // што. Перажыць, перанесці.
выдыха́ць 1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да выдыхнуць.
выдыха́ць 2, ‑а́е.
Незак. да выдахнуць.
вы́дыхнуты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выдыхнуць.
вы́дыхнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.
Патраціць усе сілы, знясілець. Відаць, выдыхнуліся яны [англічане з французамі] толькі на адной атацы, і закончылася іх наступленне. Машара.
вы́дыхнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.
Выштурхнуць паветра з лёгкіх пры дыханні. — Уф-ф-фф! — выдыхнула паненка, паставіла пасудзінку і, памахаўшы рукамі, быццам яны замерзлі, пажалілася: — Цяжка! Карпюк. // Разм. Вымавіць вельмі хутка, адным выдыхам. — Добры вечар, — выдыхнула Ганна, і вочы яе ўспыхнулі радасцю. Лупсякоў.