Verbum

асемяне́нне, ‑я, н.

1. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. асемяняць — асемяніць.

2. Збліжэнне мужчынскай і жаночай палявых клетак, якое папярэднічае апладненню.

асемяні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго.

Спец. Апладніць шляхам штучнага ўвядзення спермы.

асемяня́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да асемяняць.

асемяня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да асемяніць.

асеніза́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца асенізацыяй.

асенізацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да асенізацыі. Асенізацыйныя машыны. Асенізацыйны абоз.

асеніза́цыя, ‑і, ж.

Сістэма мерапрыемстваў для ачышчэння мясцовасці ад нечыстотаў і адкідаў; паляпшэнне гігіенічных умоў мясцовасці.

[Ад фр. assainissement — аздараўленне.]

асе́нні, ‑яя, ‑яе.

Які мае адносіны да восені; звязаны з восенню, які адбываецца восенню; восеньскі. Асенняе раўнадзенства. Асеннія месяцы. □ У Заборцах было некалькі хат, больш прасторных і светлых, дзе ў доўгія асеннія вечары збіралася моладзь. Колас. Золь асенняя, туман. Шэпчуць жоўклыя лісты. Ноч — сяброўка партызан, Друг іх верны — лес густы. Крапіва.

асе́птыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Папярэджванне заражэння раны пры дапамозе абеззаражвання фізічнымі метадамі (кіпячэннем, парай) усіх прадметаў, якія датыкаюцца да яе. Правілы хірургічнай асептыкі.

[Ад грэч. адмоўя «а» і sēptikós — гніласны.]

асепты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да асептыкі; абеззаражаны. Асептычны павязка.