асе́птыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Папярэджванне заражэння раны пры дапамозе абеззаражвання фізічнымі метадамі (кіпячэннем, парай) усіх прадметаў, якія датыкаюцца да яе. Правілы хірургічнай асептыкі.

[Ад грэч. адмоўя «а» і sēptikós — гніласны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)