Verbum

вымуша́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да вымушаць.

вымуша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вымусіць.

вы́муштраванасць, ‑і, ж.

Уласцівасць вымуштраванага.

вы́муштраваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вымуштраваць.

2. у знач. прым. Прывучаны да строгага выканання якіх‑н. правіл, распарадку. Якая ж магутная сіла ідзе з усходу, калі яна змагла зламаць вымуштраваную жалезную армію фюрэра! Хадкевіч.

вы́муштраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго.

Навучыць, прывучыць муштраю да строгай дысцыпліны. Вымуштраваць навабранцаў. Вымуштраваць падначаленых. // Вымучыць несправядлівымі патрабаваннямі.

вымуштро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вымуштраваць.

вы́мчацца, ‑мчуся, ‑мчышся, ‑мчыцца; зак.

Імкліва выехаць, выбегчы, вылецець. З-за рога ратушы вымчалася конная паліцыя. Чорны.

вы́мчаць, ‑мчу, ‑мчыш, ‑мчыць; зак.

Імкліва вынесці, вывезці адкуль‑н. [Камісар:] — Не ведаў страху наш атрад: З любой засады — вымчаць коні. Глебка.

вымыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. вымываць — вымыць (у 2 знач.).

вымыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да вымыцца.

2. Зал. да вымываць (гл. вымыць у 2 знач.).