вы́мудраваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вымудраваць.
вы́мудраваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Разм. Выдумаць, прыдумаць што‑н. Але неўзабаве Валодзя вымудраваў новую штуку. Якімовіч.
вымудро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вымудраваць.
вы́мудры, ‑аў; адз. няма.
Разм. Выдумкі; хітрыкі. Здатны на вымудры.
вы́мудрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.
Тое, што і вымудраваць.
вы́мураваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вымураваць.
вы́мураваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Пабудаваць, выкласці што‑н. з цэглы, каменю і пад. Вымураваць дом, сцяну, склеп.
вы́мурзаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вымурзаць.
вы́мурзацца, ‑мурзаюся, ‑мурзаешся, ‑мурзаецца; зак.
Разм. Вымазацца, запэцкацца ў што‑н. (звычайна пра твар). Цяпер з яго нельга і вока спусціць: то ён [Вадзімка] не туды затэпае, то ў якую гразь ўлезе і гэтак вымурзаецца, што страх глядзець і трэба грэць на сонцы ваду і мыць. Сабаленка. Усе агрэхі трэба выправіць растворам. А калі кельмы ў руках трымаць не ўмееш? І вымурзаешся ўвесь, і настрой сапсуеш сабе і людзям, і заробіш курам на соль. Мыслівец.
вы́мурзаць, ‑мурзаю, ‑мурзаеш, ‑мурзае; зак., каго-што.
Разм. Вымазаць, запэцкаць (звычайна твар). Дзядзька Яўмен як утарапіўся ў свае вымурзаныя ў сівую гліну і чвір боты — вымурзаў ён іх, вядома, там, у той яме, куды мы сабралі абгарэлыя людскія чарапы і косці, — так і сядзеў, застыўшы, нават не варушыўся. Сачанка.