вы́мачаны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вымачыць.
вы́мачаны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вымачаць.
вы́мачаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Мачаючы, выбраць, зрасходаваць. Вымачаць чарніла. Вымачаць смятану.
вы́мачка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. вымачыць (у 2 знач.).
2. Дзеянне паводле дзеясл. вымакаць — вымакнуць (у 2 знач.).
3. Месца з вымаклымі пасевамі. Бачыў я, што і салдаты каторыя стараліся капаць акопы на вымачках, на разорах, намагаючыся як менш таптаць жыта. Сабаленка.
вы́мачына, ‑ы, ж.
Разм. Нізкае забалочанае месца. Конь часам трапляў капытом у вымачыну, і тады аддавалася, адразу глохнучы ў тумане, гучнае чвяканне. Караткевіч.
вы́мачыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Разм. Стаць мокрым; змокнуць. Трава была росная, халодная. Паўзучы па ёй, я вымачыўся па самыя вушы. Сабаленка.
вы́мачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.
1. Зрабіць мокрым; абмачыць. Дождж вымачыў да ніткі.
2. Вытрымаць пэўны тэрмін у вадзе, спецыяльных растворах і пад., каб надаць патрэбную якасць. Вымачыць лён. Вымачыць селядзец.
вы́машчаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вымасціць.
2. у знач. прым. Які мае каменнае, цаглянае ці іншае пакрыццё; высланы чым‑н. Мінулася кароткая вуліца з вымашчанымі ходнікамі, драўляны ў дошках з дзіркамі мосцік праз вузка-імклівую рэчку, і .. [дзяўчаты] пайшлі алешнікам. Адамчык. А міма праязджаюць у вымашчаных палукашках, у санях-развалках, на якіх сядзяць, як хто хоча. Каліна.
вы́межавацца, ‑жуюся, ‑жуешся, ‑жуецца; зак.
Выдзеліцца са сваім зямельным надзелам з агульнага масіву.
вы́межаваць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; зак., што.
Вызначыць мяжу паміж зямельнымі ўчасткамі.