Verbum

выманта́чванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымантачваць — вымантачыць.

выманта́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да вымантачваць.

выманта́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вымантачыць.

вы́мантачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Разм. Тое, што і выманіць (у 2 знач).

выма́ньвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выманьваць.

выма́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выманіць.

вы́маражаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вымаразіць.

вы́маразіцца, ‑разіцца; зак.

1. Загінуць ад марозу.

2. Страціць на марозе ваду, вільгаць.

3. Выстудзіцца ад марозу. Хата вымаразілася.

вы́маразіць, ‑ражу, ‑разіш, ‑разіць; зак., што.

1. Знішчыць марозам. Вымаразіць пасевы.

2. Высушыць на марозным паветры. Вымаразіць бялізну.

3. Выстудзіць халодным паветрам, марозам. Вымаразіць хату.

вы́марачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які застаўся без гаспадара пасля смерці ўладальніка пры адсутнасці нашчадкаў.