Verbum

вы́людзець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць рослым, прыгожым, развітым фізічна; стаць выхаваным. А.. [сын] за перыяд сваёй вандраўкі вылюдзеў, стаў прыгожы і статны. Хведаровіч.

вы́люднець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Тое, што і вылюдзець. Я цябе, брат, і не пазнаў. Ты гэтак падрос, вылюднеў. Малайчына! Сабаленка.

выляга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылягаць.

выляга́ць, ‑ае; незак.

Прыгінацца сцяблом да зямлі (пра збожжавыя расліны).

вылята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вылецець.

вылячэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. вылечвацца — вылечыцца.

вы́мавіць, ‑маўлю, ‑мавіш, ‑мавіць; зак., што.

Перадаць голасам гукі, словы сваёй ці чужой мовы; сказаць. Акінуўшы шчаслівымі вачамі навічкоў.., [Сымон Якаўлевіч] вымавіў расцяжна, робячы націск на кожным слове: — Я, юны піянер... Якімовіч. — Ну і надвор’е! — вымавіў чалавек з перавязанай рукой. Лынькоў. — Адыдзі, кажу! — ціха, але патрабавальна вымавіла.. [Вара]. Дуброўскі.

вымага́льнік, ‑а, м.

Той, хто вымагае што‑н. Міхалка паддаецца спакусе, становіцца памагатым і вымагальнікам, нават захапляецца сваёй роляй. Барсток.

вымага́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да вымагальнік.

вымага́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы вымагальніку.