вылу́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да вылузацца.
2. Зал. да вылузваць.
•••
Вылузвацца са скуры — тое, што і лезці са скуры (гл. лезці). Кавалеры вылузваліся са скуры, каб звярнуць на сябе агульную ўвагу і закасаваць усіх іншых. Колас.
вылу́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вылузаць.
вы́лузнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.
Тое, што і вылузацца. [Пан Зыгмунт] аж вылузнуўся з пінжака. Лынькоў.
вы́лузнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.
Тое, што і вылузаць.
вы́лупіцца, ‑плюся, ‑пішся, ‑піцца; зак.
1. Вызваліцца ад шкарлупіны. Вылупіцца з яйца. □ А.. [кураняты] зусім яшчэ слабенькія, толькі вылупіліся. Курто.
2. Разм. Утаропіцца шырока расплюшчанымі вачамі. З.. [фотакарткі] на Ваню вылупіўся чорнымі вачыма гладка прычэсаны чалавек. Новікаў.
вы́лупіць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., каго-што.
Разм.
1. Выдраць, вырваць сілаю што‑н. добра ўмацаванае. Вылупіць ліст з кнігі. Вылупіць прабой з вушака.
2. Набіць, адлупцаваць.
•••
Вылупіць вочы (бельмы) — пільна паглядзець шырока расплюшчанымі вачамі.
вы́луплены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вылупіць.
вылу́пліванне, ‑я, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылупліваць — вылупіць.
вылу́плівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да вылупіцца.
2. Зал. да вылупліваць.
вылу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да вылупіць.