Verbum

дапра́жвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да дапражыцца.

2. Зал. да дапражваць.

дапра́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапражыць.

дапра́жыцца, ‑жыцца; зак.

Канчаткова спражыцца. Гарох дапражыўся.

дапра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Скончыць пражанне; пражачы, давесці да поўнай гатоўнасці. Дапражыць боб.

дапрасава́ць ​¹, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Скончыць прасаванне (прасам); выпрасаваць усё, да канца. Дапрасаваць бялізну.

дапрасава́ць ​², ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Скончыць прасаваць (прэсам); спрасаваць усё, да канца. Дапрасаваць торф.

дапрасі́цца, ‑прашуся, ‑просішся, ‑просіцца; зак. (часцей з адмоўем).

Разм. Дамагчыся чаго‑н. настойлівымі просьбамі. Як адвячоркам над соннымі водамі Кнігаўка ўсё не дапросіцца піць, — Тры гады я не чуў. Барадулін. У яго зімой снегу не дапросішся. Прымаўка.

дапрасо́ўвацца ​¹, ‑аецца; незак.

Зал. да дапрасоўваць ​¹.

дапрасо́ўвацца ​², ‑аецца; незак.

Зал. да дапрасоўваць ​².

дапрасо́ўваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапрасаваць ​¹.

дапрасо́ўваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да дапрасаваць ​².

дапра́сці, ‑праду, ‑прадзеш, ‑прадзе; ‑прадзём, ‑прадзяце; пр. дапраў, ‑прала; зак., што.

Скончыць прасці што‑н. Дапрасці кудзелю.

дапра́ўды, прысл.

Разм. Сапраўды. — Што-ж... узрост... Дапраўды пара ў абоз, — думаў стары. Шамякін.