Verbum

выло́ўлівацца, ‑аецца; незак.

Зал. да вылоўліваць.

выло́ўліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вылавіць.

вы́луджаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вылудзіць.

вылу́джвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да вылуджваць.

вылу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вылудзіць.

вы́лудзіць, ‑луджу, ‑лудзіш, ‑лудзіць; зак., што.

Пакрыць палудай. Вылудзіць медную конаўку.

вы́лузаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вылузаць.

вы́лузацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

1. Выпасці са шкарлупіння, з цвёрдай абалонкі. // Вызваліцца з чаго‑н., з-пад чаго‑н. Грудок гэты толькі што вылузаўся з-пад снегу і яшчэ ўвесь чорны. Лужанін.

2. перан. Разм. Вырвацца, выкруціцца. Вылузацца з дужых рук. □ Мурашкі так абляпілі гадзюку, што яна... ніяк не магла ад іх вылузацца. Гурскі. // Выйсці з цяжкага, непрыемнага становішча, выкруціцца. Вылузацца з бяды.

вы́лузаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Дастаць, выняць, ачысціўшы ад шкарлупіння. Вылузаць боб са струкоў.

2. перан. Разм. Выняць, вызваліць з чаго‑н.

вылу́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылузваць — вылузаць.