вы́кусіць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак., што.
Укусіўшы зубамі, выесці, вырваць частку чаго‑н.
вы́куты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выкуць.
вы́куць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Разм. Тое, што і выкаваць. Грышка каваль.. Мог зброю ўсялякую выкуць. Танк.
вы́кушаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад выкусіць.
вы́лавіць, ‑лаўлю, ‑лавіш, ‑лавіць; зак., каго-што.
1. Пералавіць; знішчыць лоўляй. Вылавіць рыбу ў рацэ. □ Перамагаючы ў сабе страх і слабаволле, кравец дапамагае вылавіць бандытаў. Барсток.
2. Ловячы, здабыць, выцягнуць адкуль‑н. Вылавіць бервяно з ракі. □ [Катэр] зігзагамі ходзіць над загінуўшым караблём, каб вылавіць тых, якія яшчэ былі на вадзе. Кулакоўскі. // перан. Знайсці. Вылавіць памылкі.
вы́ладзіцца, ‑ладжуся, ‑ладзішся, ‑ладзіцца; зак.
Абл. Узяць напрамак, накіравацца. Каровы, не чуючы голасу Ігнася, адна за адной паднялі хвасты і выладзіліся на дарогу. Мурашка.
вы́лажаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад вылажыць.
вы́лажыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.
Тое, што і выкласці. [Мужчыны] вылажылі з лодкі на мост і занеслі на бераг усю сваю гаспадарку. Брыль. Даніла вылажыў свой план. Колас.
вы́лаз, ‑а, м.
Шчыліна, дзірка (у сховішчы, нары і пад.), праз якую можна вылезці. У час землетрасення Змяя патрапіла ў бяду: Засынала ўсе вылазы каменнем, Не выпаўзці па харч і па ваду. Валасевіч.
вы́лазіць, ‑лажу, ‑лазіш, ‑лазіць; зак., што.
Разм. Лазячы, усюды пабыць, усё аблазіць.
выла́зіць, ‑ла́жу, ‑ла́зіш, ‑ла́зіць.
Незак. да вылезці.
•••
Аж вочы на лоб вылазяць гл. вока.
Вылазіць са скуры — старацца з усіх сіл.
Не вылазіць з даўгоў — мець увесь час даўгі.