вы́качацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
1. Разгладзіцца, расправіцца пры качанні.
2. у што. Качаючыся, абляпіцца, запэцкацца. Выкачацца ў снег. // у чым. Пакачацца. Выкачацца ў траве. □ Неўзабаве ён [Этай] вярнуўся ўвесь заснежаны, нібы знарок выкачаўся ў гурбах. Бяганская.
3. Разм. Паправіцца, выжыць. Сяк-так ад хваробы выкачаўся [дзед]. Лынькоў. [Кастусь:] — Зноў я застаўся адзін, але не прапаў, выкачаўся сярод людзей. Ваданосаў.
вы́качаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. што. Разгладзіць качаннем. Выкачаць бялізну качалкай. // Качаючыся, прымяць, змяць, утрамбаваць што‑н. Сёння раніцай жонка пайшла ў агарод па цыбулю і прыбегла плачучы: нехта ўсе грады выкачаў. Сяргейчык.
2. каго-што. Пераварочваючы з боку на бок, укачаць, абляпіць у што‑н. Выкачаць цеста ў муку. // Запэцкаць у што‑н. Выкачаць яблыкі ў пясок.
выка́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. выкачваць — выкачаць (у 1 знач.).
выка́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выкачацца (у 1, 2 знач.).
2. Зал. да выкачваць.
выка́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выкачаць.
вы́кашаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад выкасіць.
2. у знач. прым. На якім скошана трава і пад. Выкашаная лапіна сенажаці.
выка́шлівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выкашляцца.
2. Зал. да выкашліваць.
выка́шліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да выкашляць.
вы́кашлянуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.
Аднакр. да выкашліваць.
вы́кашляцца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.
Разм. Скончыць кашляць; адкашляцца.