Verbum

шкумат, ✂, м. (разм.).

Абрывак, абрэзак (тканіны, скуры і пац.).

• Ш. матэрыі.

|| прым. шкуматны, ✂.

шкуматаць, ✂; незак.

Матляннем, тузаннем у розныя бакі рваць, імкнуцца парваць на часткі.

• Сабака шкуматаў прасціну.

|| аднакр. шкуматнуць, ✂.

|| зак. пашкуматаць, ✂.

|| наз. шкуматанне, ✂.

шкура, ✂, ж.

1. Скура з поўсцю, знешняе покрыва цела жывёл; скура з поўсцю, знятая з забітай жывёлы.

   • На жывым мядзведзі шкуры не купляй (прыказка).
   • З аднаго вала дзвюх шкур не дзяруць (прыказка).
   • Ласіная ш.
   • Ратаваць сваю шкуру (перан. ратаваць сябе, не думаючы пра іншых; разм. пагард.).
   • Быць у чыёй-н. шкуры (перан. быць у чыім-н. становішчы, звычайна дрэнным, незайздросным; разм.).
   • Воўк у авечай шкуры (перан. пра злога жорсткага чалавека, які прыкінуўся лагодным).
   • Шкуру (дзве шкуры, сем шкур і пад.) драць, лупіць з каго-н. (перан. абіраць, жорстка эксплуатаваць каго-н.; разм.).
   • На сваёй шкуры зведаць, адчуць што-н. (зведаць што-н. дрэннае на сабе, на сваім вопыце; разм.).
   • Шкуру спусціць з каго-н. (моцна збіць, караючы, а таксама, перан., наогул жорстка абысціся з кім-н., пакараць каго-н.; разм.).

2. Пра подлага, нізкага чалавека, вымагальніка і шкурніка (разм. пагард.).

|| памянш. шкурка, ✂.

|| прым. шкурны, ✂.

шкурадзёр, ✂, м.

1. Рабочы бойні, які здзірае шкуры з забітых жывёл.

2. перан. Пра скнарнага гандляра, спекулянта і пад., жывадзёр.

шкурка, ✂, ж.

1. гл. шкура.

2. Папера ці тканіна з нанесеным на яе слоем абразіўнага матэрыялу, якая прымяняецца для шліфавання, зачысткі вырабаў.

шкурнік, ✂, м. (разм. пагард.).

Пра чалавека, які клапоціцца толькі пра асабістую выгаду, не думаючы пра іншых.

|| ж. шкурніца, ✂.

|| прым. шкурніцкі, ✂.

шкурніцтва, ✂, н.

Паводзіны шкурніка.

|| прым. шкурніцкі, ✂.

шкурны, ✂.

1. гл. шкура.

2. Заснаваны на імкненні толькі да асабістых выгад, інтарэсаў на шкоду інтарэсам грамадства, своекарыслівы (разм. пагард.).

   • Шкурныя намеры.