Verbum

шкура назоўнік | жаночы род

1. Скура з поўсцю, знешняе покрыва цела жывёл; скура з поўсцю, знятая з забітай жывёлы.

   • На жывым мядзведзі шкуры не купляй (прыказка).
   • З аднаго вала дзвюх шкур не дзяруць (прыказка).
   • Ласіная ш.
   • Ратаваць сваю шкуру (пераноснае значэнне: ратаваць сябе, не думаючы пра іншых; размоўнае пагардлівае).
   • Быць у чыёй-н. шкуры (пераноснае значэнне: быць у чыім-н. становішчы, звычайна дрэнным, незайздросным; размоўнае).
   • Воўк у авечай шкуры (пераноснае значэнне: пра злога жорсткага чалавека, які прыкінуўся лагодным).
   • Шкуру (дзве шкуры, сем шкур і пад.) драць, лупіць з каго-н. (пераноснае значэнне: абіраць, жорстка эксплуатаваць каго-н.; размоўнае).
   • На сваёй шкуры зведаць, адчуць што-н. (зведаць што-н. дрэннае на сабе, на сваім вопыце; размоўнае).
   • Шкуру спусціць з каго-н. (моцна збіць, караючы, а таксама, пераноснае значэнне, наогул жорстка абысціся з кім-н., пакараць каго-н.; размоўнае).

2. Пра подлага, нізкага чалавека, вымагальніка і шкурніка (размоўнае пагардлівае).

|| памяншальная форма: шкурка.

|| прыметнік: шкурны.