шкура,
-
Скура з поўсцю, знешняе покрыва цела жывёл; скура з поўсцю, знятая з забітай жывёлы.
- На жывым мядзведзі шкуры не купляй (прыказка).
- З аднаго вала дзвюх шкур не дзяруць (прыказка).
- Ласіная ш.
- Ратаваць сваю шкуру (
перан. ратаваць сябе, не думаючы пра іншых;разм. пагард. ). - Быць у чыёй
-н. шкуры (перан. быць у чыім-н. становішчы, звычайна дрэнным, незайздросным;разм. ). - Воўк у авечай шкуры (
перан. пра злога жорсткага чалавека, які прыкінуўся лагодным). - Шкуру (дзве шкуры, сем шкур
і пад. ) драць, лупіць з каго-н. (перан. абіраць, жорстка эксплуатаваць каго-н. ;разм. ). - На сваёй шкуры зведаць, адчуць што
-н. (зведаць што-н. дрэннае на сабе, на сваім вопыце;разм. ). - Шкуру спусціць з каго
-н. (моцна збіць, караючы, а таксама,перан. , наогул жорстка абысціся з кім-н. , пакараць каго-н. ;разм. ).
-
Пра подлага, нізкага чалавека, вымагальніка і шкурніка (
разм. пагард. ).
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)