Verbum

цярністы, ✂.

1. Калючы; пакрыты шыпамі (пра хмызняк, шыпы і пад.).

   • Ц. куст.

2. перан. Цяжкі, пакутлівы.

   • Ц. шлях яму давялося прайсці.

|| наз. цярністасць, ✂.

цярноўка, ✂, ж.

Наліўка з пладоў цёрну або цернаслівы.

цярпенне, ✂, н.

1. Здольнасць цярпець, стойка пераносіць жыццёвыя нягоды.

   • Няма цярпення слухаць яе скаргі.

2. Настойлівасць, уменне захоўваць вытрымку ў якой-н. справе, рабоце.

   • Работа з дзецьмі патрабуе вялікага цярпення.

◊

• Цярпенне лопнула (разм.) — не хапіла вытрымкі.

цярпецца, ✂; безас.; незак. (разм.).

Пра магчымасць цярпець.

• Цярпі пакуль цярпіцца.
• Не цярпіцца хутчэй даведацца.

цярпець, ✂; незак.

1. Мужна, стойка пераносіць фізічныя і маральныя пакуты.

   • Ц. боль.
   • Ц. непрыемнасці.

2. Мірыцца з наяўнасцю каго-, чаго-н., пагаджацца з кім-, чым-н.

   • Не ц. каго-небудзь.
   • Не ц. пярэчання.

3. Зносіць што-н. непрыемнае.

   • Ц. няўдачу.

4. Несці страты.

   • Пасевы церпяць ад засухі.

5. Быць такім, што можна адкласці, пачакаць; мець магчымасць пачакаць, не спяшацца.

   • Пакуль цярпіць пагода, трэба закончыць уборку ўраджаю.

|| зак. пацярпець, ✂.

цярпімы, ✂.

1. Такі, які можна цярпець, з якім можна мірыцца.

   • Цярпімыя ўмовы жыцця.

2. Які ўмее мірыцца з кім-, чым-н.; памяркоўны.

   • Цярпімыя адносіны да чаго-н.

|| наз. цярпімасць, ✂.

• Ц. да чужых выказванняў.

цярплівы, ✂.

Надзелены вялікім цярпеннем.

• Ц. чалавек.
• Цярплівыя адносіны.
• Цярпліва (прысл.) тлумачыць што-небудзь.

|| наз. цярплівасць, ✂.