Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авеёікмноуыьэюя
вгжклмнпрсўцч

цяцера, ✂, ж. (разм.).

  1. Тое, што і цецярук.

  2. перан. Пра някемлівага, няспрытнага чалавека (разм. неадабр.).

    • Глухая ц. (пра глухога чалавека).
    • Сонная ц. (пра вялага, соннага чалавека).

цяцерка, ✂, ж.

Самка цецерука.

цяць, ✂ і тнуць, ✂; зак.

  1. Ударыць, стукнуць чым-н.

    • Цяў (тнуў) яму прыкладам у грудзі.

  2. Балюча ўкусіць.

    • Сабака цяў (тнуў) за нагу.