Verbum

цялежка, ✂, ж.

1. Ручная ці механічная павозка для перавозкі грузаў.

2. Рухомая частка некаторых машын, тэхнічных канструкцый (спец.).

3. толькі мн. У калёсах — пярэднія колы на восі з аглоблямі.

|| прым. цялежачны, ✂.

цялесны, ✂.

1. гл. цела.

2. Прычынены целу; фізічны.

   • Цялесныя пашкоджанні.
   • Ц. недахоп.

3. Які мае матэрыяльную аснову, у процілегласць духоўнаму.

   • Цялесныя з’явы.

|| наз. цялеснасць, ✂.

цяліца, ✂, ж. (абл.).

Цялушка, якая яшчэ не прыводзіла цялят.

|| памянш. цялічка, ✂.

цяліцца, ✂; незак.

Пра карову, самку аленя, лася і некаторых інш. жывёл: раджаць, нараджаць дзіця.

|| зак. ацяліцца, ✂.

|| наз. цяленне, ✂.

цялушка, ✂, ж.

Цяля жаночага полу; маладая карова, якая яшчэ не цялілася.

|| памянш. цялушачка, ✂ і цёлка, ✂.

цяльняшка, ✂, ж. (разм.).

Матроская нацельная кашуля ў сіне-белую палоску.

цяльпук, ✂, м. (разм.).

1. Кароткі тоўсты кавалак дрэва; калодка.

2. Пра нязграбнага непаваротлівага чалавека, дзіця.

цяля, ✂ і цялё, ✂, н.

Дзіцяня каровы, а таксама ласіхі, аленя і некаторых іншых жывёл.

|| памянш. цялятка, ✂.

|| прым. цялячы, ✂.

◊

• Цялячае захапленне (разм.) — занадта бурнае або беспрычыннае захапленне.

• Цялячыя пяшчоты (разм. неадабр.) — празмерная або залішняя сентыментальнасць у праяўленні пачуццяў, ласкі.

цялятнік​¹, ✂, м.

1. Хлеў для цялят.

   • Пабудаваць ц.

2. Таварны вагон, прызначаны для перавозкі жывёлы (разм.).

цялятнік​², ✂, м.

Работнік па догляду цялят.

|| ж. цялятніца, ✂.