Verbum

цюбецейка, ✂, ж.

Маленькая круглая ці вастраверхая ўсходняя шапачка з вышытымі або тканымі ўзорамі.

|| прым. цюбецеечны, ✂.

цюбік, ✂, м.

Мяккая трубачка з металу, пластмасы для мазі, клею, пасты і пад., змесціва якой дастаецца выцісканнем.

• Крэм у цюбіках.

цюбінг, ✂, м.

Металічная ці жалезабетонная пліта ў выглядзе сегмента, якая з’яўляецца часткай воданепранікальнага мацавання шахт і тунэляў.

|| прым. цюбінгавы, ✂.

цюк​¹, ✂, м.

Вялікі мяккі скрутак чаго-н., звычайна ў упакоўцы; вялікая звязка чаго-н.

• Ц. сена.

|| памянш. цючок, ✂.

|| прым. цюкавы, ✂.

• Цюкавое сена (у цюках).

цюк​², гукаперайм.

1. Ужыв. для абазначэння стуку.

2. у знач. вык. Ужыв. у значэнні дзеяслова цюкаць — цюкнуць і цюкацца — цюкнуцца.

   • Ц. у шыбу і разбіў.

цюкаваць, ✂; незак.

Увязваць, пакаваць у цюкі.

• Ц. сена.

|| наз. цюкаванне, ✂ і цюкоўка, ✂.

цюкацца, ✂; незак. (разм.).

Ударацца аб што-н. з лёгкім стукам; стукацца.

|| аднакр. цюкнуцца, ✂.

цюкаць, ✂; незак. (разм.).

Удараць, утвараючы слабы стук.

• Чуваць было як цюкалі сякеры.

|| аднакр. цюкнуць, ✂.

|| наз. цюканне, ✂.

цюкнуць, ✂; зак. (разм.).

1. гл. цюкаць.

2. Забіць, прыкончыць.

   • Ц. табурэткай па галаве.

3. Выпіць.

   • Ц. па чарцы.

цюкоўшчык, ✂, м.

Рабочы, які займаецца цюкоўкай.

|| ж. цюкоўшчыца, ✂.