Verbum

цверазець, ✂; незак.

Станавіцца цвярозым, цверазейшым.

|| зак. працверазець, ✂ і ацверазець, ✂.

цверазіць, ✂; незак.

Рабіць цвярозым, цверазейшым, прыводзіць у цвярозы стан.

цверда...

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «цвёрда...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр. цвердавэнджаны, цвердазём, цвердалобы, цвердамерзлы, цвердапаліўны, цвердаплодны, цвердаскуры, цвердасплаўны, цвердацелы.

цвердаваты, ✂.

Не зусім цвёрды.

• Цвердаватая скарынка.

цвердавэнджаны, ✂, (спец.).

Цвёрды ў выніку працяглага вэнджання (пра кілбасы).

цвердазём, ✂, м.

Цвёрдая, не рыхлая глеба.

|| прым. цвердазёмны, ✂.

цвердакрылыя, ✂.

Атрад насякомых; жукі.

цвердалобы, ✂ (разм. іран.).

Вельмі ўпарты; тугі на розум, тупы.

|| наз. цвердалобасць, ✂.

цвердзь, ✂, ж.

1. Цвёрдасць (разм.).

2. Цвёрдая аснова, апора чаго-н. (уст.).

   • Зямная ц. (суша).

цвет, ✂, м.

1. зб. Кветкі на раслінах і дрэвах у перыяд цвіцення.

   • Цвету было многа на яблыні, а яблыкаў няма.
   • Ліпавы ц. лечыць прастуду.

2. Час цвіцення.

   • Здарылася гэта, калі вішні былі ў цвеце.

3. перан. Лепшая, перадавая частка чаго-н.

   • Ц. моладзі.

4. перан. Росквіт сіл, гады маладосці.

   • Памёр у цвеце сіл.

5. Кветка (абл.).