Verbum

цвід, ✂, м.

Стракатая шарсцяная ці вігоневая матэрыя з дыяганальным перапляценнем нітак.

|| прым. цвідавы, ✂.

цвік, ✂, м.

1. Металічны або драўляны стрыжань, завостраны на канцы, прызначаны для змацоўвання чаго-н.

   • Забіваць цвікі ў дошку.

2. Самае значнае, галоўнае (разм.).

   • Ц. праграмы.
   • Ц. сезону.

|| памянш. цвічок, ✂.

|| прым. цвіковы, ✂ і цвікарны, ✂.

• Цвіковая прамысловасць.
• Цвікарны цэх.

цвікар, ✂, м.

Рабочы, які займаецца вырабам цвікоў.

цвікарня, ✂, ж.

Майстэрня па вырабу цвікоў.

цвілы, ✂.

1. Пакрыты цвіллю.

   • Ц. хлеб.

2. Які патыхае цвіллю.

   • Ц. пах.

цвіль, ✂, ж.

1. Плесневы налёт на чым-н., які ўзнікае ад сырасці, гніення і пад.; (на вадкасці) бросня.

2. перан. Аб чым-н. застойным, шкодным.

   • Адолець адвечную ц.

|| прым. цвільны, ✂.

• Ц. грыбок.

цвінтар, ✂, м.

Царкоўны двор, агароджанае месца вакол царквы, дзе выконвалі розныя царкоўныя абрады і хавалі некаторых служыцеляў царквы.

• На цвінтары раслі векавыя ліпы.

|| прым. цвінтарны, ✂.

цвінтарэй, ✂, м.

Травяністая лекавая расліна сямейства гарычкавых з ярка-ружовымі кветкамі.

|| прым. цвінтарэевы, ✂.

цвісці, ✂; незак.

1. Пакрывацца кветкамі, раскрывацца, распускацца (пра кветкі).

   • Цвітуць вішні.
   • Цвітуць астры.

2. перан. Знаходзіцца ў стане фізічнага росквіту, быць здаровым, прыгожым.

   • Дзяўчына цвіце.

3. перан. Паспяхова развівацца, квітнець.

   • Цвіці, краіна наша!

4. Пакрывацца цвіллю.

   • Стаячая вада цвіце.
   • Хлеб цвіце.

|| наз. цвіценне, ✂.