Verbum

туз, ✂, м.

1. Старшая ў кожнай масці ігральная карта з адным ачком.

   • Хадзіць з туза.
   • Бубновы т.

2. перан., чаго або які. Багаты чалавек, высокапастаўленая, уплывовая асоба (разм.).

   • Фінансавыя тузы.

тузаніна, ✂, ж. (разм.).

Валтузня, штурханне; бойка.

• Пачаліся крыкі і т.

тузацца, ✂; незак.

1. Рабіць хуткія, рэзкія рухі, рыўкі.

   • Бездапаможна т. ў вадзе.

2. Мучыцца, робячы што-н. (разм.).

   • Т. на сваім палетку.

3. Штурхаць адзін аднаго, біцца, змагацца (разм.).

   • Хлопчыкі штурхалі адзін аднаго, тузаліся.

|| аднакр. тузануцца, ✂.

тузаць, ✂; незак.

1. каго-што, за што. Торгаць, цягаць рыўкамі, рэзкімі рухамі.

   • Т. за вяроўку.
   • Т. за валасы.

2. Рытмічна торгаць, пранізваць (пра боль).

   • Палец нарываў і моцна тузаў.

3. перан., каго. Непакоіць, дакучаць якімі-н. патрабаваннямі, прыдзіркамі і пад. (разм.).

   • Яму немагчыма было працаваць, бо ўвесь дзень тузалі.

|| аднакр. тузануць, ✂.

|| наз. тузанне, ✂.

туземец, ✂, м.

Ураджэнец, карэнны жыхар якой-н. краіны або мясцовасці (звычайна аддаленай ад цэнтраў цывілізацыі); абарыген.

|| ж. туземка, ✂.

туземны, ✂.

Мясцовы, карэнны, уласцівы данай дадзенай мясцовасці, краіне.

• Туземнае насельніцтва.

тузлук, ✂, м. (спец.).

Раствор солі для засолу рыбы, ікры і іншых прадуктаў, а таксама скураной сыравіны.

|| прым. тузлучны, ✂.