тузаць, ✂; незак.

  1. каго-што, за што. Торгаць, цягаць рыўкамі, рэзкімі рухамі.

    • Т. за вяроўку.
    • Т. за валасы.

  2. Рытмічна торгаць, пранізваць (пра боль).

    • Палец нарываў і моцна тузаў.

  3. перан., каго. Непакоіць, дакучаць якімі-н. патрабаваннямі, прыдзіркамі і пад. (разм.).

    • Яму немагчыма было працаваць, бо ўвесь дзень тузалі.

|| аднакр. тузануць, ✂.

|| наз. тузанне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)