Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

ссесціся, ; зак.

  1. Выпасці ў выглядзе асадку з раствору.

  2. Пра тканіну: стаць карацейшай, збегчыся.

  3. Стаць больш шчыльным, цвёрдым. Снег ссеўся.

  4. Вылучыць дробныя цвёрдыя часткі, камкі (пра малако).

    • Малако сселася.

|| незак. ссядацца, .

|| наз. ссяданне, .

ссячы, і ссекчы, ; зак.

  1. Моцным ударам (якой-н. вострай прылады) аддзяліць ад асновы.

    • С. бярозу.
  2. Пасячы на дробныя кавалачкі што-н.

    • С. буракі.
  3. Знішчыць каго-, што-н., секучы шаблямі, мячамі.

    • Кавалерысты ссеклі атрад праціўніка.
  4. Збіць, рассячы ў многіх месцах.

    • С. пугай карову.
    • Град ссек пасевы (пабіў).
  5. Пра насякомых: пакусаць у многіх месцах.

    • Камары ссеклі рукі.

|| незак. ссякаць, .

|| наз. ссяканне, .