Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

собаль, , м.

Драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным футрам бурага колеру, а таксама футра гэтага звярка.

|| прым. сабалёвы, , сабаліны, і собалевы, .

  • Сабалёвая шапка.
  • Сабаліныя бровы (перан. густыя, цёмныя, шаўкавістыя; нар.-паэт.).

собіць, ; безас.; зак. (разм.).

Прыйсці ў галаву, навесці на думку зрабіць нечаканае.

  • Собіла ж яму ў такое разводдзе адпраўляцца ў дарогу.