Verbum

ручаіна, ✂, ж.

Невялікі ручай.

• Вясна разлівалася ручаінамі.

|| памянш.-ласк. ручаінка, ✂.

ручай, ✂, м.

Невялікі натуральны вадзяны паток, які цячэ струменем.

• Горны р.
• Бягуць вясеннія ручаі.
• Ручаі слёз (перан.).

|| памянш. ручаёк, ✂.

|| прым. ручайковы, ✂.

|| прым. ручаёвы, ✂.

ручайка, ✂, ж.

1. Верацяно з пражай.

   • Напрала дзве ручайкі.

2. Пучок валакна лёну або канапель.

   • Яе валасы нагадвалі ачэсаную ручайку льну.

|| прым. ручаечны, ✂ і ручайкавы, ✂.

ручацца, ✂; незак.

Прымаць на сябе адказнасць за каго-, што-н.

• Р. за дакладнасць інфармацыі.
• Р. за калегу.

|| зак. паручыцца, ✂.

ручка, ✂, ж.

1. Частка прадмета, за якую яго трымаюць або бяруцца рукой.

   • Р. дзвярэй.
   • Р. партфеля, малатка.

2. Пісьмовая прылада ў выглядзе палачкі, дзяржання, куды ўстаўляецца пяро, стрыжань.

   • Аўтаматычная р.
   • Шарыкавая р.

|| прым. ручачны, ✂.

ручнік, ✂, м.

Вузкі прадаўгаваты кавалак тканіны для выцірання твару, рук ці пасуды.

• Вышываны р.

|| памянш. ручнічок, ✂.

|| прым. ручніковы, ✂.

• Ручніковая тканіна.

ручны, ✂.

1. гл. рука.

2. Прызначаны, прыстасаваны для рук.

   • Р. гадзіннік (наручны).
   • Р. багаж (які можна везці пры сабе).

3. Які робіцца рукамі; які прыводзіцца ў дзеянне рукамі.

   • Ручная вышыўка.
   • Ручная граната (для кідання рукой).
   • Р. набор (друкарскі).

4. Пра работу, падлікі: не аўтаматычны (спец.).

   • Ручныя вылічэнні.

5. Пра звера, птушку: прыручаны, які прывык да чалавека.

   • Ручная вавёрка.
   • Р. арол.

○

• Ручны продаж — 1) гандаль з рук; 2) у аптэцы; продаж без рэцэптаў.

ручыць, ✂; безас.; незак. (разм.).

Удавацца, везці, шчасціць.

• Мне не ручыць у гульні на грошы.