Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджотуыэ
бджійклмнпсхцчш

рундук, ✂, м.

Металічны сундук куфар у карабельным памяшканні.

|| прым. рундучны, ✂.

рунець, ✂; незак.

Узыходзячы, зелянець (звычайна пра азімыя пасевы).

  • Рунее жыта.

руно, ✂, н. (спец.).

Шэрсць авечкі.

  • Тонкае р.
  • Залатое р. (перан. пра багацце; кніжн. [паводле старажытнага міфа пра герояў, якія ажыццявілі падарожжа ў Калхіду ў пошуках залатога руна чароўнага барана]).

|| прым. рунны, ✂.

руны, ✂, ж.

  1. Старажытныя пісьмёны пераважна скандынаваў, якія захаваліся ў надпісах на камянях, зброі і іншых прадметах.

  2. Старадаўнія народныя эпічныя песні ў карэлаў, фінаў і эстонцаў.

|| прым. рунічны, ✂.

  • Рунічнае пісьмо.

рунь, ✂, ж.

Усходы, пасевы азімых культур.

  • Жытнёвая р.

|| прым. руневы, ✂.