руны, ✂, ж.

  1. Старажытныя пісьмёны пераважна скандынаваў, якія захаваліся ў надпісах на камянях, зброі і іншых прадметах.

  2. Старадаўнія народныя эпічныя песні ў карэлаў, фінаў і эстонцаў.

|| прым. рунічны, ✂.

  • Рунічнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)