Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
авджотуыэ
бджійклмнпсхцчш

руіна, ✂, ж.

  1. звычайна мн. Рэшткі разбуранага збудавання, паселішча.

  2. перан. Стары, зусім нямоглы чалавек (разм.).

    • Стаць руінай.

|| прым. руінны, ✂.