руіна,
-
звычайна
мн. Рэшткі разбуранага збудавання, паселішча. -
перан. Стары, зусім нямоглы чалавек (разм. ).- Стаць руінай.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
руіна,
звычайна
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)