ручнік назоўнік | мужчынскі род
Вузкі прадаўгаваты кавалак тканіны для выцірання твару, рук ці пасуды.
- Вышываны р.
|| памяншальная форма: ручнічок.
|| прыметнік: ручніковы.
- Ручніковая тканіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)