ручнік, ✂, м.

Вузкі прадаўгаваты кавалак тканіны для выцірання твару, рук ці пасуды.

  • Вышываны р.

|| памянш. ручнічок, ✂.

|| прым. ручніковы, ✂.

  • Ручніковая тканіна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)