ручнік

назоўнік | мужчынскі род

Вузкі прадаўгаваты кавалак тканіны для выцірання твару, рук ці пасуды.

  • Вышываны р.

|| памяншальная форма: ручнічок.

|| прыметнік: ручніковы.

  • Ручніковая тканіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)