Verbum

пырнік, ✂, м.

Род травяністых раслін сямейства злакавых, асобныя віды якіх з’яўляюцца шкодным пустазеллем.

|| прым. пырнікавы, ✂.

пырнуць, ✂; зак. (разм.).

Ударыць чым-н. вострым.

• П. штыком у грудзі.

пырскаўка, ✂, ж. (разм.).

Тое, чым пырскаюць.

пырскацца, ✂; незак.

1. Пакрываць сябе пырскамі чаго-н.

   • П. адэкалонам.

2. Пырскаць на каго-н., адзін на аднаго ці вакол сябе.

   • П. вадой.

|| зак. папырскацца, ✂.

|| наз. пырсканне, ✂.

пырскаць, ✂; незак.

1. чым. Раскідаць кроплі вадкасці, дробныя часцінкі чаго-н.

   • П. слінай ад злосці (злавацца, быць раз’юшаным).
   • Шнур пырскаў іскрамі.

2. каго-што чым або што на каго-што. Рассейваць дробныя пырскі дзе-н., абліваць дробнымі пырскамі.

   • П. адэкалонам.

3. Разлятацца пырскамі (кроплямі і пад.); ліцца струменем, з сілай.

   • Фантан пырскае.
   • Гразь пырскае з-пад капытоў.
   • Кроў пырскае з раны.
   • Пырскае злосць (перан.).

4. Смяяцца (не стрымаўшыся або ў адказ на што-н. смешнае).

   • П. у кулак (хаваючы смех).

5. перан. Разбягацца імкліва, адразу.

   • П. у розныя бакі.

|| зак. пырснуць, ✂, напырскаць, ✂ і папырскаць, ✂.

• Пырснулі слёзы.
• Пырснуць ад смеху.
• Дзеці пырснулі ўрассыпную.

|| наз. пырсканне, ✂.

пырскі, ✂, ж.

1. Кроплі вадкасці, якія разлятаюцца пры ўдары, усплёску.

2. чаго. Дробныя часцінкі цвёрдага цела (шкла, лёду і пад.), якія разлятаюцца ад удару.

пырхаць​¹, ✂; незак.

Пералятаць з месца на месца.

• Берасцянкі пырхалі з галінкі на галінку.

|| аднакр. пырхнуць, ✂.

|| наз. пырханне, ✂.

пырхаць​², ✂; незак.

1. З шумам выпускаць паветра з ноздраў.

   • Пырхаюць коні.

2. перан. Смяяцца, утвараючы гукі носам, губамі (разм.).

3. перан. Злавацца, выказваць незадавальненне чым-н. (разм.).

   • Чаго пырхаеш, чым незадаволен?

|| аднакр. пырхнуць, ✂.

|| наз. пырханне, ✂.